آئین مستان

ای عصای پیری بابا بلند شو

از جا به خاطر دل لیلا بلند شو

تا در کنار پیکر تو جان نداده ام

آرام جانم از دل صحرا بلند شو

ای با ادب به موی سفیدم نگاه کن

روی مرا زمیننزن از جا بلند شو

یعقوب دل شکسته به بالینت آمده

ای یوسف مقطع الاعضا بلند شو

از باب امر نیست عزیز دلم علی

بابات دارد از تو تمنا بلند شو

فکری برای آبرویم کن غیور من

ای پاسدار زینب کبری بلند شو

آیینه دار مادر پهلو شکسته ام

بالا سر تو آمده زهرا بلند شو

ولدی علی.....

علی اکبر من

 یه کاری کن دل آروم بگیره

ببین عمه دم خیمه داره از غم میمیره

علی اکبر من

 داری میری نگاه کن پشت سرت

یه کم آروم قدم بردار جلو چشم پدرت

یادت باشه، اینا دشمنای بابای منن

میترسم که آخر چشمت بزنن

پسرم

عمر بابا ببین پیرمرداشونم اومدن

همونایی که مادرم رو زدن

پسرم

آه مادرم مادرم مادرم

سوخت جگرم پسرم پسرم

علی اکبر من

پاشو بابا ببین دارم میمیرم

دیگه تابی ندار من که دستاتو بگیرم

پاشو قلب حرم

ببین عمه رسیده بالا سرت

شدی درهم جوون من چی آوردن به سرت

اربا اربا شده پیکرت ریخت روی زمین

پاشو بی کسی باباتو ببین

پسرم

عمر بابا ببین از غمت خم شده کمرم

چجوری تو رو خیمه ببرم

پسرم

چه کرده اند با جسم تو دو چشم من نداره سو  

  پاشو علی اکبرم برای من اذان بگو

بالا بلنده کربلا قامت تو قیامته  

  گمون کنم که قسمت علی من شهادته

ای بی وفا زمونه...

علی من جوونه...

لب روی لبهات میذارم بوسه میگیرم از کویر

 علی من نفس بکش پیش چشای من نمیر

با قطره های اشک خود به لعل من تو نم بزن

  پیش چشای من علی یبار دیگه قدم بزن

برای مرگت دشمنان دست میزنند و هلهله...

نگاه بکن خنده نشسته به لبای حرمله...

ای بی وفا زمونه...

علی من جوونه...

دیدم اعضای تنت را جگرم سوخت علی

پاره های بدنت را جگرم سوخت علی

ناگهان زانویم افتاد زمین چون دیدم

طرز چانه زدنت را جگرم سوخت علی

چه کنم عمه نبیند بدن خمزه ای اَت

مُثله دیدم بدنت را جگرم سوخت علی

لخته خونی که برون از گلویت آوردم

ریخت خون دهنت را جگرم سوخت علی

باورم نیست که جسمت ز نظر پنهان است

نیزه بینم کفنت را جگرم سوخت علی

یوسفم ،کاش که می شد به میان حرمت

ببرم پیرهنت را جگرم سوخت علی

آن لبانی که اذان گفت ، بهم ریخته است

خُرد بینم دهنت را جگرم سوخت علی

داغ پرپر شدنت جای خود ، امّا بینم

داغ بی سر شدنت را جگرم سوخت علی

این همه نیزه میان بدنت گم شده است

با که گویم محنت را جگرم سوخت علی

از همان دور شنیدم رجزت را پسرم

این حسین و حسنت را جگرم سوخت علی

نعرة حیدری و نالة یا زهرایت

می شنیدم سخنت را جگرم سوخت علی

نشد آخر لب عطشان تو را آب دهم

چه کنم سوختنت را جگرم سوخت علی

گر نیایند جوانان حرم یاری من

که بَرَد خیمه تنت را جگرم سوخت علی

بالا بلنده بابا گیسو کمنده بابا

اگه تو بری تو این غریبی دل به کی ببنده بابا

ای ماهی غرق خونم

ای باغ گل خزونم

پاشو که منم مثه تو نیمه جونم

بالا بلنده بابا گیسو کمنده بابا

 اگه تو بری تو این غریبی دل به کی ببنده بابا

پاشو بریم که سکینه بی قراره

چجوری برت گردونم ای پاره پاره

از من مگه دل بریدی حال پدر و ندیدی

کشتی منو بس که رو خاک پا کشیدی

تازه جوون بابا، دردت به جون بابا

حالا دیگه کی بشه عصای دست غرق خون بابا

پاهام دیگه نای برگشتن نداره

چجوری برت گردونم ای پاره پاره

بالا بلنده بابا گیسو کمنده بابا

اگه تو بری تو این غریبی دل به کی ببنده بابا

بالای سرت میشینم جون کندنتو میبینیم

آتیشه به جای دل تو عمق سینم

رفتی همه امیدم، رفتی یل رشیدم

حالِ دلمو باید بپرسی از محاسن سفیدم

غمت داره جونم و بر لب میاره

چجوری برت گردونم ای پاره پاره

بالا بلنده بابا گیسو کمنده بابا

اگه تو بری تو این غریبی دل به کی ببنده بابا

خواهرت تو خیمه گریبون درید
اهل خیمه پشت سرت میدوید
چشم عباس مات تو و هیبتت
عمه زینب دامنتو میکشید

فالله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین
دست علی همرات ولی چشای گریونم رو ببین
برو ستارۀ عمر من نازنین
ای ماه برو اما یه کمی پیش من راه برو..........

میری و هر لحظه نفس گیر میشه
اشک چشم بابا سرازیر میشه
وقت رفتن پشت سرت میدوه
میری و با هر قدمت پیر میشه
فالله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین

رفت از حرم شیر نرم همه روبهان در کمین
میتپه واسه تو قلب روح الامین
بازم بخون تا اشک بریزم با صدای اذون
ای ماه برو اما یه کمی پیش من راه برو...........

پهلوونی یک تنه یک لشگری
با رجز هات طنطنه ی حیدری
داغ اولاد سخته ولی داغ تو
چیز دیگه است چون تو علی اکبری

فالله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین

غرق دعا قلب بابا
که تو نیوفتی از صدر زین
نریزه پاره های تنت روزمین
ای وای من افتاد پسرم جلو چشمای من